จักรพรรดินีแห่งโลหิต [ Empress of te Blood ]

หากจะเปรียบเธอเป็นอะไรแล้วล่ะก็คงมีอย่างเดี่ยวนั้นแหละ

' โลหิต ' 

จากดอกไม้สีขาวมันก็เปลี่ยนเป็น ดอกไม้สีดำสนิทมันก็เป็นไป

เพราะ มิตรภาพ ความรัก เมตตา ความศรัทธาสำหรับเธอของพวกนี้

มันชั้งไร้ค่า เมื่ออยู่ต่อหน้าความโหดเหี้ยม เลือดเย็นของเธอในตอนนี้

นั้น มันช่าง ไร้ค่า เธอหมดสิ้นศรัทธา ไม่มีอะไรหลงเหลื่อ จากการ  

โดนหักหลัง มันช่างเจ็บปวด ไม่มีอะไรจะเจ็บปวดมากกว่าการโดนหัก

หลังสำหรับเธอ เธอเจอมาทุกรูปแบบ จนชินชา ไปกับมัน ในตอนนี้

เธอไม่เคยลังเลที่ จะหักหลังคนอื่น แม้แต่ พระเจ้า เธอก็ไม่เคยลังเล 

ตอนที่เธอโดนหัก หลัง พระเจ้าไม่เห็นมาปลอบประโลมเธอ เธอหมด

สิ้นซึ่งศรัทธา จากคนที่เคยรัก เคยศรัทธา ตอนนี้มันไม่มีเหลือ 

ชะตาชีวิตได้เปลี่ยน พลันมาเป็นนักฆ่า เลือดเย็น โหดเหี้ยม อำมหิต 

อ่าส์ สำหรับเธอมัน ช่างเป็นอะไรหาที่ใดเปรียบไม่ได้อีกแล้ว 

เสียงร้อง โหยห้วน มันช่างไพเราะ อ่าส์ ไพเราะจริงๆ มันช่างสุดยอด 

สุดยอดจริงๆ จงทรมานให้ มากกว่านี้ มากกว่านี้ มากว่านี้อีก 

ร้องเข้าไป ฮ่า ฮ๋า ฮ่า ฮ๋า ฮ่า ฮ่า ฮ่า  เจ็บปวดๆ เจ็บปวดกันให้มากกว่า

นี้สิ ฮ่าๆ เอ้าร้อง ร้องเข้าไป หือ หยุดร้องทำไม ห๋า หยุดร้องทำไม ใคร

บอกให้แกหยุด ร้อง ฉันหรอ ฉันไม่ยังไม่ได้บอกให้แกหยุดร้อง ร้อ

เข้าไป ฉึก  อ๊ากกก อ่านี้สิมันช่างไพเราะ ไพเราะ จริงๆ พระเจ้าจะ

ได้ยินไหมน่ะ  มันไพเราะจริงๆ ว่าไหมพระเจ้า ท่านทรงรับฟังอยู่ 

หรือ ไหม ?  คงไม่ได้ยินสิน่ะ งั้นพวกแกก็ร้องให้พระองค์ทรงได้ยินสิ

ร้องให้มันดัง กว่านี้อีก ดังกว่านี้  

(ในโกดังร้างในที่ห่างไกล ก็มีเสียงร้องโหยห้วนดังระงมไปทั่ว จนเงียบไป..)